دستیابی به یک سیستم قدرت با امنیت کاری مناسب ازاهداف ضروری و بسیار مهم صنعت برق می باشد.از طرفی بروز اختلالات بزرگ و تهدید آمیز برای این سیستم اجتناب ناپذیر است. لذا چگونگی پرهیز از این مشکل و رسیدن به نقطه کار مناسب پس از وارد شدن اختلال به سیستم برای مهندسان برق به صورت دقدقه ای جدی در آمده است.

گستردگی شبکه های برق و مدل های پیچیده عناصر قدرت  پایداری سیستم را از حالت ساده شبکه های کوچک خارج ساخته و عوامل مختلفی را دراثر گذاری بر پایداری این شبکه ها دخیل نموده است . 

عملکرد و رفتار یک سیستم قدرت در یک رژیم کاری مشخص متشکل از کلیه ویژگی های رفتاری می باشد که سیستم از خود نشان می دهد و با شناخت آن ها می توان عملکرد سیستم را بررسی نمود. برای یک سیستم قدرت در حال بهره برداری چنانچه کلیه متغیر های بهره برداری از قبیل دامنه ولتاژ شین ها-زاویه فاز شین ها – جریان و توان عبوری از خطوط – توان تولیدی ژ نراتورها و... نسبتا ثابت باشند در این صورت گوییم که سیستم قدرت در حالت تعا دل بوده و این حالت کاری را حالت کار در رژیم ماندگار گوییم.

اما چنانچه در یک سیستم قدرت به طور ناگهانی امپدانس اتصال دو نقطه از شبکه نسبت به زمین کاهش یافته و برابر یا نزدیک صفر گردد اصطلاحا گویند که در آن نقطه از شبکه اتصال کوتاه اتفاق افتاده و سیستم قدرت از رژیم ماندگاری به رژیم گذرای اتصال کوتاه منتقل گردیده است.

همچنین اگر در یک سیستم در حال بهره برداری بطور نا گهانی خطا واختلالی روی دهد که برای یک دوره بسیار کوتاه باعث افزایش ویا کاهش انرژی جنبشی ژنراتورهای سنکرون گردد و پس از رفع خطا در یک نقطه تعادل جدید مستقر گردد به این دوره تغیرات انرژی جنبشی واحدها و برقراری تعادل جدید در آنها دوره و رژیم کاری پایداری گذرا گفته می شود. در هنگام وقوع پدیده های ذکر شده تغیراتی در شبکه صورت خواهد گرفت که در این رابطه مهندسان باید بتوانند به سوالات کلی که در مورد چگونگی برخورد با این پدیده ها ایجاد می شود پاسخ دهند .